Uit het verhaal van de vier kaarsen is het tweede kaarsje dat brandt een kaars van Vertrouwen.
“Ik ben de kaars van Vertrouwen. Meestal kan ik gemist worden. dus heeft het geen zin meer dat ik blijf branden. Want ik leer mensen dat ze samen er iets moois van kunnen maken maar ze luisteren niet. Hun vertrouwen is te klein.”
Toen ze stopte met praten, blies ze zichzelf met een laatste zucht uit.
Vertrouwen, overgave. Het belangrijkste denk ik om je goed te voelen. Niet verwachten te krijgen wat je wil. Vertrouwen dat komt wat goed is voor jou.
Het weekend ben ik bij mijn moeder geweest. Zij heeft zoveel vertrouwen in het leven. Dat wat ze krijgt, haar toekomt, ook goed zal zijn. Ze heeft veel meegemaakt, maar altijd vertrouwen gehad. Ook ons vertrouwen gegeven door niet bang te zijn dat ons iets zal overkomen als we gingen schaatsen op een diepe sloot bijvoorbeeld. Ook dat ze het kan dragen als iets ons overkomt. Van haar heb ik geleerd dat alles goed komt. Dat het leven komt zoals het komt. Met pijn en geluk.
We zijn in adventstijd, tijd van verwachting naar de komst van het licht. In de tijd dat we wachten kunnen we ook een licht zijn voor de ander. We trekken ons vaak terug als we niet zo lekker in ons vel zitten. Denken dat we een ander niets te geven hebben. We hebben behoefte aan licht en warmte. Wij kunnen zelf dat licht en die warmte zijn. Dat vergeten we vaak. Uit de verwachting stappen en naar iemand toegaan. Licht zijn, warmte zijn voor de ander. Wat zal je veel terugkrijgen. Wat een licht zal dat geven.
Vrijdag 16 december om half acht is er een advent, midwinter, kerstviering in de kapel van klooster Nazareth in Gemert.
Er is nog plek. Je kunt je ook opgeven via Whatsapp of Messenger of via de contactpagina.
